9 eylül yarı maratonundan sonra sürekli koşu yarışmalarına katılmak istiyordum. Şanslıydım ki, artık şoku ile ilgili sık sık organizasyonlar yapılmaya başlıyordu. Bunlardan biri de Kuşadası'ndaki koşu olan Runaydın koşusuydu facebookta ilanını gördüm ve biraz araştırdım 5k ve 10k vardır kategorilerde. hemen günler öncesinden 10k ya kayıt oldum. kayıt masrafı çok fazla değildi. Hatta düşündüm eşimi ve oğlumuzu alır ben koşarım, eşim ve çocuğum dolaşırlar falan.Araba ile giderim dedim.
Mesafe çok uzun olmadığından bu yarışı fazla önemsemedim. Niye haftalık antrenmanlarımı yapma ve 9 eylül yarı marathonundan bana hediye kalan IT band sendromunu iyileştirmek için egzersizler yapıyorum. Çalışmalarım daha çok bu plan doğrultusunda gidiyor çok fazla zorlamıyorum.
Yarışma gününe 1 hafta kala patronumun karısı kendi aracı ile kaza yapınca, benim kullandığım şirket arabasını, kendi aracı tamir oluncaya kadar kendisine verdim. Yarış günü araba ile gidemeyecektim. eşim ve oğlum ile gitme planı bu sebeple suya düştü.
Karşıyaka One Team koşu takımının facebookta gördüğüm ilanında RunAydın koşusunun sponsorlarından olduğu ilanı gördüm ve One Team'e ulaşmayı başardım. Oradaki görevli arkadaşa Kuşadası'na Buca tarafından gidecek birileri olup olmadığını sordum. Beni whatsapptan bir gruba ekledi ve oraya yazmamı söyledi.
Beni sohbet grubuna ekleyince hemen oradaki arkadaşlara durumumu anlattım ve Kuşadası tarafına yarış günü gidecek olan birileri olup olmadığını ve beni de götürmelerini söyledim. Süleyman Biçer diye bir kişi kendisinin de Buca da oturduğunu ve Karşıyaka One Team grubunda Ümit Çakmaklı'nın (her ikisi ile de ilerde güzel bir koşu arkadaşlığı ve dostluğu paylaşacaktık) kendisini alacağını ve araçta yer olduğunu söyledi. Ümit Çakmalı beni götüreceğini söyledi.
Süleyman, Ümit ve ben bir whatsapp grubu kurarak yazışmalarımızı buradan devam ettirdik.
Yarıştan bir kaç gün önce tam olarak nerede oturduğumuzu konuşurken Süleyman'nın aslında bizim evin arkasındaki blokta oturduğunu öğrendim. Çok güzle bir tesadüftü.
Koşu 21.10.2018 de saat :10.00'da başlayacaktı. Kitleri yarış günü saat: 09.00'a kadar alabileceğimiz söylenmişti.
Arkadaşlar ile sabah saat 06.00'da beni alacaklarını söylediler. ben de erken kalktım hazırlandım.
aç karnına koşmaya alışık olduğum için kahvaltı yapmadım.Yolda benzin istasyonunda kahve içtik. 8.00'e doğru yarış alanına geldik ve kitlerimizi teslim aldık. sonra bir kahveci bulup birer kahve daha içtikten sonra fotograf çektirdik ve yarışın başlamasını bekledik. hava açık ve ılıktı. bir tişört ve şort ile koşacaktım. gözlüğümü de yanımda aldım.
yarışa yoğun bir ilgi yoktu hem ilk defa düzenlenmesi hem de çok fazla tanıtımı yapılmamasından dolayı 250 kişi ancak vardı. bu sebeple start noktası çok kalabalık değildi Aydın Büyükşehir Belediye Başkanı Özlem Çerçicioğlu kalabalığın arasına girdi insanlarla ayak üstü selamlaştı ve muhabbette. kesinlikle protokol vs yapmadı. bu çok hoş bir davranıştı.
yarış başladıktan kısa bir süre sonra 1.km sonra köprü tarafına bir yokuş vardı oraya hız bir şekilde girdim.nefesim düzensizdi,sonra 2,5k dönüşünden sonra inişe geçtiğimde dizlerimde bir ağrı IT band ağrısı baş gösterdi 5k ya kadar devam etti. 5k yı geçince ağrım azaldı ve neredeyse geçmişti sonra yaklaşık 2k kadar tekrar bir tırmanış oldu tırmanırken pek zorlanmadım ancak inişti IT band olmasın diye kendimi çok kastım ve hızımı düşürdüm. bitime 500m kala sol taraftan bir itfaiye sireni geldi herhalde yangın vs gibi bir durum vardı bu sebeple bizim yavaşlamamızı ve itfaiyeye yol vermemizi söyediler. bu da ilginç bir anıydı. biraz yavaşlayıp ve sağa çekildikten sonra yarışı 55dk içinde tamamladım.
Sonuç olarak, biraz sönük bir organizasyon ve katılım azdı. tarih olarak güzel bir tarih seçilmiş. parkurda sıkıcı değil 21k ekleyebilirler bundan sonrakilere.
